سلمان مصالحة
ترجمة جديدة لفصل من التوراة
نشيد الأناشيد || الفصل الثاني
(1) أَنَا زَنْبَقَةُ الشَّارُونِ، سَوْسَنَةُ الوِدْيَانِ. (2) كَسَوْسَنَةٍ بَيْنَ الأَشْواكِ، كَذَا حَلِيلَتِي بَيْنَ البَنَاتِ. (3) كَتُفَّاحَةٍ بَيْنَ شَجَرِ الوُعُورِ، كَذَا حَبِيبِي بَيْنَ البَنِينِ؛ فِي ظِلالِهِ رُمْتُ لَوْ جَلَسْتُ، وَثَمَرُهُ حُلْوٌ فِي حَلْقِي. (4) جَاءَ بِي إلَى بَيْتِ الخُمُورِ، وَرَايَتُهُ عَلَيَّ هَوًى. (5) اسْنِدُونِي بِقَرَائِصِ الزَّبِيبِ وَارْفِدُونِي بالتُّفّاحَ: لِأَنِّي، عَلِيلَةُ هَوًى أَنَا. (6) يُسْرَاهُ تَحْتَ رَأْسِي، وَيُمْنَاهُ تَحْضُنُنِي. (7) حَلَّفتُكُنَّ يَا بَنَاتِ أُورُشَلِيمَ، بِالظِّبَاءِ، أوْ، بِأَيَائِلِ الحَقْلِ: ألَّا تُنَبِّهْنَ الهَوَى، حَتَّى يَتُوقَ. (8) صَوْتُ حِبِّي، هُوَ ذَا آتٍ؛ وَاثِبًا فِي الجِبَالِ، قَافِزًا فِي التِّلالِ. (9) شَبِيهُ ظَبْيٍ حَبِيبِي، أَوْ رَشَأُ الأَيَائِلِ؛ هَا هُوَ ذا وَاقِفٌ وَرَاءَ سُورِنَا؛ نَاطِرٌ فِي النَّوَافِذِ، نَاظِرٌ فِي الكُوَى. (10) أَجَابَ حَبِيبِي، وَقالَ لِي: هَيَّا انْهَضِي يا حَبِيبَتِي، جَمِيلَتِي، وَتَعَالَيْ إلَيَّ. (11) فَهَا هُوَذَا الخَرِيفُ قَدْ مَضَى؛ وَالمَطَرُ قَدْ مَرَّ وَانْقَضَى. (12) الزَّهْرُ فِي الأَرْضِ بَدَا، أَوَانُ البُلْبُلِ آنَ، وَصَوْتُ اليَمَامِ يَعُمُّ أَرْضَنَا. (13) التِّينَةُ حَنَطَتْ فَجَّهَا، وَالكَرْمَةُ حِصْرِمٌ تَفُوحُ شَذًى؛ هَيَّا انْهَضِي يَا حَبِيبَتِي وَتَعَالَيْ إليَّ. (14) يَا حَمَامَتِي في شُقُوقِ الصُّخُورِ، فِي خَفَايَا الأَدْرَاجِ، أَرِينِي مُحَيَّاكِ، أَسْمِعِينِي صَوْتَكِ: لِأَنَّ صَوْتَكِ رَخِيمٌ وَمُحَيَّاكِ وَسِيمٌ. (15) أَمْسِكُوا عَنّا، الثَّعَالِبَ، صِغَارَ الثَّعَالِبِ، تُفْسِدُ لَنَا الكُرُومَ؛ وَكُرُومُنَا حِصْرِمٌ. (16) حَبِيبِي لِي وَأَنَا لَهُ، هو الرَّاعِي بَيْنَ السَّواسِنِ. (17) إِلَى أَنْ يَزُولَ النَّهَارُ، وَتَلُوذَ الظِّلالُ بِالفِرَارِ: عُدْ شَبِيهَ ظَبْيٍ يَا حَبِيبِي، أَوْ رَشَأَ الأيَائِلِ، عَلَى شِعَبِ جِبَالِ بَاتِرَ.
*
ترجمة: سلمان مصالحة
***
النصّ العبري
שיר השירים || פרק ב
(א) אֲנִי חֲבַצֶּלֶת הַשָּׁרוֹן, שׁוֹשַׁנַּת הָעֲמָקִים. (ב) כְּשׁוֹשַׁנָּה בֵּין הַחוֹחִים, כֵּן רַעְיָתִי בֵּין הַבָּנוֹת. (ג) כְּתַפּוּחַ בַּעֲצֵי הַיַּעַר, כֵּן דּוֹדִי בֵּין הַבָּנִים; בְּצִלּוֹ חִמַּדְתִּי וְיָשַׁבְתִּי, וּפִרְיוֹ מָתוֹק לְחִכִּי. (ד) הֱבִיאַנִי אֶל-בֵּית הַיָּיִן, וְדִגְלוֹ עָלַי אַהֲבָה. (ה) סַמְּכוּנִי, בָּאֲשִׁישׁוֹת--רַפְּדוּנִי, בַּתַּפּוּחִים: כִּי-חוֹלַת אַהֲבָה, אָנִי. (ו) שְׂמֹאלוֹ תַּחַת לְרֹאשִׁי, וִימִינוֹ תְּחַבְּקֵנִי. (ז) הִשְׁבַּעְתִּי אֶתְכֶם בְּנוֹת יְרוּשָׁלִַם, בִּצְבָאוֹת, אוֹ, בְּאַיְלוֹת הַשָּׂדֶה: אִם-תָּעִירוּ וְאִם-תְּעוֹרְרוּ אֶת-הָאַהֲבָה, עַד שֶׁתֶּחְפָּץ. (ח) קוֹל דּוֹדִי, הִנֵּה-זֶה בָּא; מְדַלֵּג, עַל-הֶהָרִים--מְקַפֵּץ, עַל-הַגְּבָעוֹת. (ט) דּוֹמֶה דוֹדִי לִצְבִי, אוֹ לְעֹפֶר הָאַיָּלִים; הִנֵּה-זֶה עוֹמֵד, אַחַר כָּתְלֵנוּ--מַשְׁגִּיחַ מִן-הַחַלֹּנוֹת, מֵצִיץ מִן-הַחֲרַכִּים. (י) עָנָה דוֹדִי, וְאָמַר לִי: קוּמִי לָךְ רַעְיָתִי יָפָתִי, וּלְכִי-לָךְ. (יא) כִּי-הִנֵּה הַסְּתָו, עָבָר; הַגֶּשֶׁם, חָלַף הָלַךְ לוֹ. (יב) הַנִּצָּנִים נִרְאוּ בָאָרֶץ, עֵת הַזָּמִיר הִגִּיעַ; וְקוֹל הַתּוֹר, נִשְׁמַע בְּאַרְצֵנוּ. (יג) הַתְּאֵנָה חָנְטָה פַגֶּיהָ, וְהַגְּפָנִים סְמָדַר נָתְנוּ רֵיחַ; קוּמִי לכי (לָךְ) רַעְיָתִי יָפָתִי, וּלְכִי-לָךְ. (יד) יוֹנָתִי בְּחַגְוֵי הַסֶּלַע, בְּסֵתֶר הַמַּדְרֵגָה, הַרְאִינִי אֶת-מַרְאַיִךְ, הַשְׁמִיעִנִי אֶת-קוֹלֵךְ: כִּי-קוֹלֵךְ עָרֵב, וּמַרְאֵיךְ נָאוֶה. (טו) אֶחֱזוּ-לָנוּ, שֻׁעָלִים--שֻׁעָלִים קְטַנִּים, מְחַבְּלִים כְּרָמִים; וּכְרָמֵינוּ, סְמָדַר. (טז) דּוֹדִי לִי וַאֲנִי לוֹ, הָרֹעֶה בַּשּׁוֹשַׁנִּים. (יז) עַד שֶׁיָּפוּחַ הַיּוֹם, וְנָסוּ הַצְּלָלִים: סֹב דְּמֵה-לְךָ דוֹדִי לִצְבִי, אוֹ לְעֹפֶר הָאַיָּלִים--עַל-הָרֵי בָתֶר.
*
