ترجمة جديدة لفصل من التوراة

بمناسبة عيد الأضحى نقدم للقارئ العربي هذه الترجمة الجديدة من التوراة ومن الأصل العبري للفصل الذي يتطرّق لقصّة الذبيح المعقود إسحق.

*

  سفر المبدأ || الفصل الثاني والعشرون

(1) فَكانَ بَعْدَ هٰذِهِ الأُمُورِ، أَنِ ٱمْتَحَنَ ٱللّٰهُ إبْراهِيمَ وَقَالَ لَهُ: يا إبْراهِيمُ، فَقَالَ: هٰأَنَذَا. (2) فَقَالَ: خُذَنَّ ٱبْنَكَ وَحِيدَكَ ٱلَّذِي أَحْبَبْتَ، إسْحٰقَ، وَٱمْضِ إلَى أَرْضِ ٱلْمُورِيَّةِ، وَقَرِّبْهُ هُنَاكَ قُرْبَانًا، عَلَى أَحَدِ الجِبالِ الَّذِي أَقُولُ لَكَ. (3) فَنَهَضَ إبْراهِيمُ بُكْرَةَ، وَجَهَّزَ حِمارَهُ، وَأَخَذَ غُلامَيْهِ مَعَهُ، وَإسْحٰقَ ٱبْنَهُ؛ وَٱحْتَطَبَ شَجَرَ قُرْبانٍ، وَٱنْطَلَقَ مَاضِيًا إلَى المَكانِ الَّذِي قَالَ لَهُ اللّٰهُ. (4) فِي اليَوْمِ الثَّالِثِ رَفَعَ إبْراهِيمُ عَيْنَيْهِ فَرَأَى المَكَانَ مِنْ بَعِيدٍ. (5) فَقالَ إبْراهِيمُ لِغُلامَيْهِ: ٱقْعُدَا لَكُمَا هُنا، وَأَنا وَٱلفَتَى نَذْهَبُ حَتَّى هُناكَ، وَنَسْجُدُ، ثُمَّ نَعُودُ إلَيْكُما. (6) فَأَخَذَ إبْراهِيمُ حَطَبَ القُرْبانِ، وَوَضَعَ عَلَى إسْحٰقَ ٱبْنِهِ، وَأَخَذَ بِيَدِهِ النَّارَ وَٱلْمِدْيَةَ؛ وَمَضَى الإثْنانِ مَعًا. (7) فَقالَ إسْحٰقُ لِإبْراهِيمَ أَبِيهِ، قالَ: يا أَبِي، فَقالَ: هٰأَنَذا يَا بُنَيَّ؛ فَقالَ: هٰهِيَ النَّارُ وَٱلْحَطَبُ، فَأَيْنَ ٱلشَّاةُ لِلْقُرْبانِ. (8) فَقالَ إبْراهِيمُ، إنَّ اللّٰهَ سَيُرِيهِ ٱلشَّاةَ لِلْقُرْبانِ، يا بُنَيَّ. وَمَضَى الإثْنانِ مَعًا. (9) وَجاءَا إلَى المَكانِ الَّذِي قَالَ لَهُ اللّٰهُ، وَبَنَى ثَمَّ إبْراهِيمُ المَذْبَحَ، وَرَكَمَ الحَطَبَ؛ وَعَقَدَ إسْحٰقَ ٱبْنَهُ، وَوَضَعَهُ عَلَى المَذْبَحِ فَوْقَ الحَطَبِ. (10) وَأَرْسَلَ إبْراهِيمُ يَدَهُ، وَأَخَذَ ٱلْمِدْيَةَ، لِيَنْحَرَ ٱبْنَهُ. (11) فَنادَاهُ مَلَكُ الكَيُّونِ مِنَ السَّماءِ، وَقَالَ: إبْراهِيمُ إبْراهِيمُ! فقال: هٰأَنَذا. (12) فَقالَ: لا تُرْسِلَنْ يَدَكَ إلَى الفَتَى، وَلا تَفْعَلَنْ لَهُ شَيْئًا. إذِ الآنَ عَلِمْتُ تَقْوَاكَ ٱللّٰهَ، فَلَمْ تَبْخَسْ بِٱبْنِكِ وَحِيدِكَ عَلَيَّ. (13) فَرَفَعَ إبْراهِيمُ عَيْنَيهِ، فَرَأَى إذْ هٰهُوَ أَيِّلٌ، وَراءً، عالِقٌ في ٱلْأَيْكِ بِقَرْنَيْهِ، فَمَضَى إبْراهِيمُ وَأَخَذَ الأَيِّلَ وَقَرَّبَهُ قُرْبانًا عِوَضَ ٱبْنِهِ. (14) فَدَعا إبْراهِيمُ ٱسْمَ ذَيَّاكَ المَكانِ، الكَيُّونُ يُرِي، وَالَّذِي يُقالُ لَهُ اليَوْمَ، فِي جَبَلِ الكَيُّونِ يُرَى. (15) وَنادَى مَلَكُ الكَيُّونِ إبْراهِيمَ ثانِيَةً مِنَ السَّماءِ. (16) وَقالَ: بِي أَقْسَمْتُ يَمِينًا، قَوْلُ الكَيُّونِ: إذْ، لِأَجْلِ أَنَّكَ لَمْ تَفْعَلِ ٱلأَمْرَ هٰذا، وَلَمْ تَبْخَسْ بِٱبْنِكَ وَحِيدِكَ. (17) فَسَأُبارِكُنَّكَ، وَسَأُكْثِرُنَّ زَرْعَكَ كَكَواكِبِ السَّماءِ، وَكَالرَّمْلِ الَّذِي عَلَى شَفَةِ البَحْرِ. وَسَيَرِثُ زَرْعُكَ، بَابَ أَعْدائِهِ. (18) وَسَتَتَبارَكُ بِزَرْعِكَ كُلُّ أُمَمِ الأَرْضِ، إثْرَ طاعَتِكَ قَوْلِي. (19) فَعادَ إبْراهِيمُ إلَى غُلامَيْهِ، فَنَهَضَا وَمَضَوْا جَمِيعًا إلَى بِئْرِ شَبَعَ، وَحَلَّ إبْراهِيمُ فِي بِئْرِ شَبَعَ. (20) وَكانَ بَعْدَ هٰذِهِ الأُمُورِ، أَنْ قِيلَ لِإبْراهِيمَ، قَوْلٌ: هٰهِيَذِي مِلْكَةُ قَدْ وَلَدَتْ أَيْضًا، أَبْناءً لِناحُورَ أَخِيكَ: (21) عُوصٌ بِكْرُهُ، وَبُوزٌ أَخُوهُ، وَكِمُوئِيلُ، أَبُو أَرَامَ. (22) وَكِيشِدُ وَحازُو، وَفِيلْدَاشُ وَيِدْلافُ وَبِتُوئِيلُ. (23) وَبِتُوئِيلُ وَلَدَ رِفْقَةَ. هٰؤُلاءِ الثَّمانِيةُ وَلَدَتْهُمْ مِلْكَةُ. (24) وَأَمَتُهُ وَٱسْمُها رِؤُومَةُ قَدْ وَلَدَتْ هِيَ أيْضًا طِيبَحَ وَجَحَمَ، وَتَحَشَ وَمَعَكَةَ.
*

ترجمة من العبرية: سلمان مصالحة

***

الأصل العبري

בראשית || פרק כב

א וַיְהִי, אַחַר הַדְּבָרִים הָאֵלֶּה, וְהָאֱלֹהִים, נִסָּה אֶת-אַבְרָהָם; וַיֹּאמֶר אֵלָיו, אַבְרָהָם וַיֹּאמֶר הִנֵּנִי.  ב וַיֹּאמֶר קַח-נָא אֶת-בִּנְךָ אֶת-יְחִידְךָ אֲשֶׁר-אָהַבְתָּ, אֶת-יִצְחָק, וְלֶךְ-לְךָ, אֶל-אֶרֶץ הַמֹּרִיָּה; וְהַעֲלֵהוּ שָׁם, לְעֹלָה, עַל אַחַד הֶהָרִים, אֲשֶׁר אֹמַר אֵלֶיךָ.  ג וַיַּשְׁכֵּם אַבְרָהָם בַּבֹּקֶר, וַיַּחֲבֹשׁ אֶת-חֲמֹרוֹ, וַיִּקַּח אֶת-שְׁנֵי נְעָרָיו אִתּוֹ, וְאֵת יִצְחָק בְּנוֹ; וַיְבַקַּע, עֲצֵי עֹלָה, וַיָּקָם וַיֵּלֶךְ, אֶל-הַמָּקוֹם אֲשֶׁר-אָמַר-לוֹ הָאֱלֹהִים.  ד בַּיּוֹם הַשְּׁלִישִׁי, וַיִּשָּׂא אַבְרָהָם אֶת-עֵינָיו וַיַּרְא אֶת-הַמָּקוֹם--מֵרָחֹק.  ה וַיֹּאמֶר אַבְרָהָם אֶל-נְעָרָיו, שְׁבוּ-לָכֶם פֹּה עִם-הַחֲמוֹר, וַאֲנִי וְהַנַּעַר, נֵלְכָה עַד-כֹּה; וְנִשְׁתַּחֲוֶה, וְנָשׁוּבָה אֲלֵיכֶם.  ו וַיִּקַּח אַבְרָהָם אֶת-עֲצֵי הָעֹלָה, וַיָּשֶׂם עַל-יִצְחָק בְּנוֹ, וַיִּקַּח בְּיָדוֹ, אֶת-הָאֵשׁ וְאֶת-הַמַּאֲכֶלֶת; וַיֵּלְכוּ שְׁנֵיהֶם, יַחְדָּו.  ז וַיֹּאמֶר יִצְחָק אֶל-אַבְרָהָם אָבִיו, וַיֹּאמֶר אָבִי, וַיֹּאמֶר, הִנֶּנִּי בְנִי; וַיֹּאמֶר, הִנֵּה הָאֵשׁ וְהָעֵצִים, וְאַיֵּה הַשֶּׂה, לְעֹלָה.  ח וַיֹּאמֶר, אַבְרָהָם, אֱלֹהִים יִרְאֶה-לּוֹ הַשֶּׂה לְעֹלָה, בְּנִי; וַיֵּלְכוּ שְׁנֵיהֶם, יַחְדָּו.  ט וַיָּבֹאוּ, אֶל-הַמָּקוֹם אֲשֶׁר אָמַר-לוֹ הָאֱלֹהִים, וַיִּבֶן שָׁם אַבְרָהָם אֶת-הַמִּזְבֵּחַ, וַיַּעֲרֹךְ אֶת-הָעֵצִים; וַיַּעֲקֹד, אֶת-יִצְחָק בְּנוֹ, וַיָּשֶׂם אֹתוֹ עַל-הַמִּזְבֵּחַ, מִמַּעַל לָעֵצִים.  י וַיִּשְׁלַח אַבְרָהָם אֶת-יָדוֹ, וַיִּקַּח אֶת-הַמַּאֲכֶלֶת, לִשְׁחֹט, אֶת-בְּנוֹ.  יא וַיִּקְרָא אֵלָיו מַלְאַךְ יְהוָה, מִן-הַשָּׁמַיִם, וַיֹּאמֶר, אַבְרָהָם אַבְרָהָם; וַיֹּאמֶר, הִנֵּנִי.  יב וַיֹּאמֶר, אַל-תִּשְׁלַח יָדְךָ אֶל-הַנַּעַר, וְאַל-תַּעַשׂ לוֹ, מְאוּמָה:  כִּי עַתָּה יָדַעְתִּי, כִּי-יְרֵא אֱלֹהִים אַתָּה, וְלֹא חָשַׂכְתָּ אֶת-בִּנְךָ אֶת-יְחִידְךָ, מִמֶּנִּי.  יג וַיִּשָּׂא אַבְרָהָם אֶת-עֵינָיו, וַיַּרְא וְהִנֵּה-אַיִל, אַחַר, נֶאֱחַז בַּסְּבַךְ בְּקַרְנָיו; וַיֵּלֶךְ אַבְרָהָם וַיִּקַּח אֶת-הָאַיִל, וַיַּעֲלֵהוּ לְעֹלָה תַּחַת בְּנוֹ.  יד וַיִּקְרָא אַבְרָהָם שֵׁם-הַמָּקוֹם הַהוּא, יְהוָה יִרְאֶה, אֲשֶׁר יֵאָמֵר הַיּוֹם, בְּהַר יְהוָה יֵרָאֶה.  טו וַיִּקְרָא מַלְאַךְ יְהוָה, אֶל-אַבְרָהָם, שֵׁנִית, מִן-הַשָּׁמָיִם.  טז וַיֹּאמֶר, בִּי נִשְׁבַּעְתִּי נְאֻם-יְהוָה:  כִּי, יַעַן אֲשֶׁר עָשִׂיתָ אֶת-הַדָּבָר הַזֶּה, וְלֹא חָשַׂכְתָּ, אֶת-בִּנְךָ אֶת-יְחִידֶךָ.  יז כִּי-בָרֵךְ אֲבָרֶכְךָ, וְהַרְבָּה אַרְבֶּה אֶת-זַרְעֲךָ כְּכוֹכְבֵי הַשָּׁמַיִם, וְכַחוֹל, אֲשֶׁר עַל-שְׂפַת הַיָּם; וְיִרַשׁ זַרְעֲךָ, אֵת שַׁעַר אֹיְבָיו.  יח וְהִתְבָּרְכוּ בְזַרְעֲךָ, כֹּל גּוֹיֵי הָאָרֶץ, עֵקֶב, אֲשֶׁר שָׁמַעְתָּ בְּקֹלִי.  יט וַיָּשָׁב אַבְרָהָם אֶל-נְעָרָיו, וַיָּקֻמוּ וַיֵּלְכוּ יַחְדָּו אֶל-בְּאֵר שָׁבַע; וַיֵּשֶׁב אַבְרָהָם, בִּבְאֵר שָׁבַע.

כ וַיְהִי, אַחֲרֵי הַדְּבָרִים הָאֵלֶּה, וַיֻּגַּד לְאַבְרָהָם, לֵאמֹר:  הִנֵּה יָלְדָה מִלְכָּה גַם-הִוא, בָּנִים--לְנָחוֹר אָחִיךָ.  כא אֶת-עוּץ בְּכֹרוֹ, וְאֶת-בּוּז אָחִיו, וְאֶת-קְמוּאֵל, אֲבִי אֲרָם.  כב וְאֶת-כֶּשֶׂד וְאֶת-חֲזוֹ, וְאֶת-פִּלְדָּשׁ וְאֶת-יִדְלָף, וְאֵת, בְּתוּאֵל.  כג וּבְתוּאֵל, יָלַד אֶת-רִבְקָה; שְׁמֹנָה אֵלֶּה יָלְדָה מִלְכָּה, לְנָחוֹר אֲחִי אַבְרָהָם.  כד וּפִילַגְשׁוֹ, וּשְׁמָהּ רְאוּמָה; וַתֵּלֶד גַּם-הִוא אֶת-טֶבַח וְאֶת-גַּחַם, וְאֶת-תַּחַשׁ וְאֶת-מַעֲכָה.
***