ترجمة جديدة لفصل من التوراة:

الجامعة || الفصل الثاني

(1) قُلْتُ أَنَا فِي قَرَارَةِ قَلْبِي، هَيَّا ٱمْضِ لِأَمْتَحِنَكَ  بِٱلْفَرَحِ وَرَ ٱلْخَيْرَ، فَإذْ هُوَ ذَا أَيْضًا بَاطِلٌ.  (2) فِي الضَّحِكِ قُلْتُ: مُخْتَبَلٌ، وَفِي ٱلْفَرَحِ: مَا هٰذَا يَصْنَعُ.  (3) حَدَّثَنِي قَلْبِي أَنْ أُعَلِّلَ جَسَدِي  بِٱلْخَمْرِ، وَقَلْبِي يَنْهَجُ  بِٱلْحِكْمَةِ، وَأَنْ أُمْسِكَ  بِٱلْحَمَاقَةِ، حَتَّى أَرَى مَا يُجْدِي ٱلْبَشَرَ مِنْ خَيْرٍ، لِكَيْ يَصْنَعُوهُ تَحْتَ السَّمٰواتِ عَدِيدَ أَيَّامِ حَيَاتِهِمْ.  (4) أَعْظَمْتُ أَعْمَالِي، بَنَيْتُ لِي بُيُوتًا، غَرَسْتُ لِي كُرُومًا.  (5) صَنَعْتُ لِي جَنَّاتٍ وَبَسَاتِينَ، وَغَرَسْتُ فِيهَا مِنْ كُلِّ شَجَرٍ وَثَمَرٍ.  (6) صَنَعْتُ لِي حِيَاضَ مَاءٍ لِأَسْقِي مِنْهَا أَجَمَةً يَانِعَةَ الشَّجَرِ.  (7) قَنَيْتُ عَبِيدًا وَإِمَاءً، وَكَانَ عِنْدِي خَدَمٌ أَهْلُ بَيْتٍ. وَمَالٌ مِنَ ٱلْبَقَرِ وَٱلْْغَنَمِ كَانَ عِنْدِي وَفِيرًا، أَكْثَرَ مِنْ كُلِّ الَّذِينَ كَانُوا قَبْلِي فِي أُورُشَلِيمَ.  (8) كَنَزْتُ لِي أَيْضًا فِضَّةً وَذَهَبًا وَسَجِيَّةَ مُلُوكٍ وَبُلْدَان، تَخِذْتُ لِي مُغَنِّينَ وَمُغَنِّيَاتٍ، وَمَلَذَّاتِ بَنِي آدَمَ، غَانِيَةً وَغانِياتٍ.  (9) فَعَظُمْتُ وَكَبُرْتُ عَلَى كُلِّ الَّذِي كَانَ قَبْلِي فِي أُورُوشَلِيمَ، وَحِكْمَتِي أَيْضًا ظَلَّتْ مَعِي سَنَدًا.  (10) وَكُلَّ مَا طَلَبَتْهُ عَيْنَايَ لَمْ أَمْنَعْهُمَا مِنْهُ. لَمْ أَمْنَعْ قَلْبِي مِنْ أَيِّ فَرَحٍ لِأَنَّ قَلْبِي فَرِحٌ مِنْ كُلِّ عَمَلِي، وَكَانَ ذَا نَصِيبِي مِنْ كُلِّ عَمَلِي.  (11) ثُمَّ نَحَوْتُ إلَى كُلِّ صَنِيعٍ صَنَعَتْهُ يَدَايَ، وَإلَى عَمَلِي وَكَدِّي، فَإذَا ٱلْْكُلُّ بَاطِلٌ وَهَبَاءٌ تَذْرُوهُ الرِّيحُ، وَلا جَدْوَى تَحْتَ الشَّمْسِ.  (12) وَرُحْتُ أَنْظُرُ فِي ٱلْحِكْمَةِ، وَٱللَّهْوِ وَٱلْحَمَاقَةِ، إذْ مَاذَا يُجْدِي الإنْسَانَ الَّذِي يَأْتِي بَعْدَ ٱلْمَلِكِ، مِنْ كُلِّ مَا قَدْ مَضَى وَانْقَضَى.  (13) فَرَأَيْتُ أَنَا أَنَّ فَضْلَ ٱلْحِكْمَةِ عَلَى ٱلْحَمَاقَةِ، كَفَضْلِ النُّورِ عَلَى الظُّلْمَةِ.  (14) الحَكِيمُ عَيْناهُ فِي رَأْسِهِ وَٱلأَحْمَقُ فِي الظُّلْمَةِ يَمْضِي، وَعَرَفْتُ أَنَا أَيْضًا أَنَّ كُلَّهُمْ إلَى مَصِيرٍ وَاحِدٍ.  (15) فَقُلْتُ لِنَفْسِي، كَمَثَلِ الأَحْمَقِ يَكُونُ مَصِيرِي أَنَا أَيْضًا، فَلِمَ ٱزْدَدْتُ حِكْمَةً. فَقُلْتُ لِنَفْسِي إِنَّ هٰذا أَيْضًا بَاطِلٌ.  (16) إذْ لا ذِكْرَ لِلْحَكِيمِ وَلا ٱلْأَحْمَقِ أَبَدَ الدَّهْرِ. مِثْلَمَا مَضَى وَانْقَضَى، كَذَا فِي قَابِلِ الأَيَّامِ، ٱلْكُلُّ سَيُنْسَى، وَكَيْفَ يَمُوتُ ٱلْحَكِيمُ وَالأَحْمَقَ.  (17) فَشَنَأْتُ ٱلْحَيَاةَ، إذْ لَمْ يَرُقْ لِي ٱلْعَمَلُ ٱلْمَعْمُولُ تَحْتَ الشَّمْسِ، لأنَّ ٱلْْكُلَّ بَاطِلٌ وَهَبَاءٌ تَذْرُوهُ الرِّيحُ.  (18) وَشَنَأْتُ أَنَا كُلَّ عَمَلِي وَكَدِّي الَّذِي أَكُدُّ تَحْتَ الشَّمْسِ، لِتَرْكِيهِ لِلْإنْسَانِ الَّذِي يَكُونُ بَعْدِي.  (19) وَمَنْ ذَا يَدْرِي أَحَكِيمًا يَكُونُ أَمْ جَاهِلاً، وَيَسْتَوْلِي عَلَى كُلِّ عَمَلِي وَكَدِّي الَّذِي كَدَدْتُ، وَعَلَى مَا حَكُمْتُ تَحْتَ الشَّمْسِ، وَذَا أَيْضًا بَاطِلٌ.  (20) فَعُدْتُ أَنَا إلَى دَفْعِ قَلْبِي لِلْيَأْسِ، مِنْ كُلِّ العَمَلِ وَالكَدِّ الَّذِي كَدَدْتُ تَحْتَ الشَّمْسِ.  (21) إذْ هُوَ ذَا إِنْسَانٌ قَدْ عَمِلَ وَكَدَّ  بِٱلْحِكْمَةِ وَالمَعْرِفَةِ وَالحِلْمِ، قَدْ يُعْطَى عَمَلُه لِمَنْ لَمْ يَعْمَلْ وَيَكُدَّ عَلَيْهِ، وَذَا أَيْضًا بَاطِلٌ وَشَرٌّ مُسْتَطِيرٌ.  (22) إذْ مَاذا يَكُونُ لِلإنْسانِ مِنْ كُلِّ عَمَلِهِ وَخَاطِرِ قَلْبِهِ الَّذِي يَعْمَلُهُ تَحْتَ الشَّمْسِ.  (23) إذْ كُلُّ أَيَّامِهِ آلامٌ، وَحَنَقٌ سِيرَتُهُ، فِي اللَّيْلِ أَيْضًا، لَمْ يَهْدَأْ قَلْبُهُ. ذَا باطِلٌ هُوَ أَيْضًا.  (24) لا أَفْضَلَ لِلإنْسانِ مِنْ أَنْ يَأْكُلَ وَيَشْرَبَ وَيُمَتِّعَ نَفْسَهُ بِعَمَلِهِ وَكَدِّهِ. ذا أَيْضًا رَأَيْتُهُ مِنْ يَدِ اللَّهِ.  (25) إذْ، مَنْ يَأْكُلُ وَمَنْ يَحُسُّ مَا عَدَانِي.  (26) لِأَنَّ الإنْسانَ الَّذِي يَحْظَى بِرِضَاهُ أَعْطَاهُ الْحِكْمَةَ وَالْمَعْرِفَةَ وَالسَّعَادَةَ، وَالْخَاطِئَ أَشْغَلَ بَالَهُ  بِٱلْجَمْعِ وَالكَنْزِ، لِيُعْطَى لِلْمُحْسِنِ عِنْدَ اللَّهِ. أَيْضًا ذَا باطِلٌ وَهَبَاءٌ تَذْرُوهُ الرِّيحُ.
*

ترجمة من الأصل العبري:  سلمان مصالحة

ـــــــ

الأصل العبري:

קוהלת || פרק ב

(א) אָמַרְתִּי אֲנִי בְּלִבִּי לְכָה-נָּא אֲנַסְּכָה בְשִׂמְחָה וּרְאֵה בְטוֹב וְהִנֵּה גַם-הוּא הָבֶל.  (ב) לִשְׂחוֹק אָמַרְתִּי מְהוֹלָל וּלְשִׂמְחָה מַה-זֹּה עֹשָׂה.  (ג) תַּרְתִּי בְלִבִּי לִמְשׁוֹךְ בַּיַּיִן אֶת-בְּשָׂרִי וְלִבִּי נֹהֵג בַּחָכְמָה וְלֶאֱחֹז בְּסִכְלוּת עַד אֲשֶׁר-אֶרְאֶה אֵי-זֶה טוֹב לִבְנֵי הָאָדָם אֲשֶׁר יַעֲשׂוּ תַּחַת הַשָּׁמַיִם מִסְפַּר יְמֵי חַיֵּיהֶם.  (ד) הִגְדַּלְתִּי מַעֲשָׂי  בָּנִיתִי לִי בָּתִּים נָטַעְתִּי לִי כְּרָמִים.  (ה) עָשִׂיתִי לִי גַּנּוֹת וּפַרְדֵּסִים וְנָטַעְתִּי בָהֶם עֵץ כָּל-פֶּרִי.  (ו) עָשִׂיתִי לִי בְּרֵכוֹת מָיִם לְהַשְׁקוֹת מֵהֶם יַעַר צוֹמֵחַ עֵצִים.  (ז) קָנִיתִי עֲבָדִים וּשְׁפָחוֹת וּבְנֵי-בַיִת הָיָה לִי גַּם מִקְנֶה בָקָר וָצֹאן הַרְבֵּה הָיָה לִי מִכֹּל שֶׁהָיוּ לְפָנַי בִּירוּשָׁלִָם.  (ח) כָּנַסְתִּי לִי גַּם-כֶּסֶף וְזָהָב וּסְגֻלַּת מְלָכִים וְהַמְּדִינוֹת עָשִׂיתִי לִי שָׁרִים וְשָׁרוֹת וְתַעֲנֻגוֹת בְּנֵי הָאָדָם שִׁדָּה וְשִׁדּוֹת.  (ט) וְגָדַלְתִּי וְהוֹסַפְתִּי מִכֹּל שֶׁהָיָה לְפָנַי בִּירוּשָׁלִָם אַף חָכְמָתִי עָמְדָה לִּי.  (י) וְכֹל אֲשֶׁר שָׁאֲלוּ עֵינַי לֹא אָצַלְתִּי מֵהֶם  לֹא-מָנַעְתִּי אֶת-לִבִּי מִכָּל-שִׂמְחָה כִּי-לִבִּי שָׂמֵחַ מִכָּל-עֲמָלִי וְזֶה-הָיָה חֶלְקִי מִכָּל-עֲמָלִי.  (יא) וּפָנִיתִי אֲנִי בְּכָל-מַעֲשַׂי שֶׁעָשׂוּ יָדַי וּבֶעָמָל שֶׁעָמַלְתִּי לַעֲשׂוֹת וְהִנֵּה הַכֹּל הֶבֶל וּרְעוּת רוּחַ וְאֵין יִתְרוֹן תַּחַת הַשָּׁמֶשׁ.  (יב) וּפָנִיתִי אֲנִי לִרְאוֹת חָכְמָה וְהוֹלֵלוֹת וְסִכְלוּת  כִּי מֶה הָאָדָם שֶׁיָּבוֹא אַחֲרֵי הַמֶּלֶךְ אֵת אֲשֶׁר-כְּבָר עָשׂוּהוּ.  (יג) וְרָאִיתִי אָנִי שֶׁיֵּשׁ יִתְרוֹן לַחָכְמָה מִן-הַסִּכְלוּת כִּיתְרוֹן הָאוֹר מִן-הַחֹשֶׁךְ.  (יד) הֶחָכָם עֵינָיו בְּרֹאשׁוֹ וְהַכְּסִיל בַּחֹשֶׁךְ הוֹלֵךְ וְיָדַעְתִּי גַם-אָנִי שֶׁמִּקְרֶה אֶחָד יִקְרֶה אֶת-כֻּלָּם.  (טו) וְאָמַרְתִּי אֲנִי בְּלִבִּי כְּמִקְרֵה הַכְּסִיל גַּם-אֲנִי יִקְרֵנִי וְלָמָּה חָכַמְתִּי אֲנִי אָז יֹתֵר וְדִבַּרְתִּי בְלִבִּי שֶׁגַּם-זֶה הָבֶל.  (טז) כִּי אֵין זִכְרוֹן לֶחָכָם עִם-הַכְּסִיל לְעוֹלָם  בְּשֶׁכְּבָר הַיָּמִים הַבָּאִים הַכֹּל נִשְׁכָּח וְאֵיךְ יָמוּת הֶחָכָם עִם-הַכְּסִיל.  (יז) וְשָׂנֵאתִי אֶת-הַחַיִּים כִּי רַע עָלַי הַמַּעֲשֶׂה שֶׁנַּעֲשָׂה תַּחַת הַשָּׁמֶשׁ  כִּי-הַכֹּל הֶבֶל וּרְעוּת רוּחַ.  (יח) וְשָׂנֵאתִי אֲנִי אֶת-כָּל-עֲמָלִי שֶׁאֲנִי עָמֵל תַּחַת הַשָּׁמֶשׁ  שֶׁאַנִּיחֶנּוּ לָאָדָם שֶׁיִּהְיֶה אַחֲרָי.  (יט) וּמִי יוֹדֵעַ הֶחָכָם יִהְיֶה אוֹ סָכָל וְיִשְׁלַט בְּכָל-עֲמָלִי שֶׁעָמַלְתִּי וְשֶׁחָכַמְתִּי תַּחַת הַשָּׁמֶשׁ גַּם-זֶה הָבֶל.  (כ) וְסַבּוֹתִי אֲנִי לְיַאֵשׁ אֶת-לִבִּי עַל כָּל-הֶעָמָל שֶׁעָמַלְתִּי תַּחַת הַשָּׁמֶשׁ.  (כא) כִּי-יֵשׁ אָדָם שֶׁעֲמָלוֹ בְּחָכְמָה וּבְדַעַת וּבְכִשְׁרוֹן וּלְאָדָם שֶׁלֹּא עָמַל-בּוֹ יִתְּנֶנּוּ חֶלְקוֹ גַּם-זֶה הֶבֶל וְרָעָה רַבָּה.  (כב) כִּי מֶה-הֹוֶה לָאָדָם בְּכָל-עֲמָלוֹ וּבְרַעְיוֹן לִבּוֹ שֶׁהוּא עָמֵל תַּחַת הַשָּׁמֶשׁ.  (כג) כִּי כָל-יָמָיו מַכְאֹבִים וָכַעַס עִנְיָנוֹ גַּם-בַּלַּיְלָה לֹא-שָׁכַב לִבּוֹ גַּם-זֶה הֶבֶל הוּא.  (כד) אֵין-טוֹב בָּאָדָם שֶׁיֹּאכַל וְשָׁתָה וְהֶרְאָה אֶת-נַפְשׁוֹ טוֹב בַּעֲמָלוֹ גַּם-זֹה רָאִיתִי אָנִי כִּי מִיַּד הָאֱלֹהִים הִיא.  (כה) כִּי מִי יֹאכַל וּמִי יָחוּשׁ חוּץ מִמֶּנִּי.  (כו) כִּי לְאָדָם שֶׁטּוֹב לְפָנָיו נָתַן חָכְמָה וְדַעַת וְשִׂמְחָה וְלַחוֹטֶא נָתַן עִנְיָן לֶאֱסֹף וְלִכְנוֹס לָתֵת לְטוֹב לִפְנֵי הָאֱלֹהִים גַּם-זֶה הֶבֶל וּרְעוּת רוּחַ.

*